بحران مواعظ بی اثر

میم.یا از سقوط میم.میم نوشته بود. نوشته بود میم.میم بعد از سیاسی شدن کارهاش، دیگر خوشایند نیست، دیگر به دل نمی نشیند... این ها را سه روز پیش نوشته بود. تا دیشب تحمل کردم. بعد رفتم برایش نوشتم: میم.میم به سیاست تن داده؟! خود شما چه طور؟! اگر افتادن از بام بد است، از هر دو طرفش بد است، اصلاح طلبی و اصول گرایی و این موجود ناهویت جدید به اسم اعتدال گرایی ندارد... رسانه، چیزی جز سیاست است؟! چه طور سیاست ورزی برای شما عین خود رسانه است، اما برای میم.میم سقوط؟!

هنوز بعد از این همه سال تاختن متفرعنانه شان به آن غربت نشین را که به نفع یک متوهم داخلی انجام می شد، فراموش نکرده ایم... مگر متن عصبی پیام م.م.ش را که به نفع خودشان قلب کردند، می شود از یاد برد؟! من هنوز فراموشم نشده منتقدان جان بر کف دیروزی چه طور (طی چه فرایندی) به حافظان مشمئزکننده ترین وضعیت ها استحاله پیدا کرده اند.