ضدبحران: و بالاخره صلح...

دیشب ح برایم نوشته بود "حواسم بهت هست"... قبل و بعدش هم چیزهایی نوشته بود، اما این جمله اش! فقط همین جمله اش! بعید می دانستم ح بتواند یا اصلا بلد باشد ادای چنین جمله ای را...

حتی توی ذهنم ماند که بعدش نقطه ی تنها گذاشته بود، نه سه نقطه!

تاملات میان متنی: از این جهت که ما مدام در حال توضیح دادن به هم هستیم، این یک پیشرفت در رابطه ی ما محسوب می  شود. من غالبا متانت، نیرمندی و صبرش را می ستایم، اما نمی دانم از کجای رابطه مان به بعد، یک تنش پنهان را با او حس و تجربه می کردم. دیشب بعد از این جمله انگار آن چیزها که بود دود شد و به هوا رفت. او آن برخورد مدبرانه ی ایرادگیر را نداشت، من هم احساس نمی کردم باید با تمام قوا خودم را توجیه و تبرئه کنم. فکر می کنم بعد از این رابطه ی ما آرام تر خواهد بود، با درک بیش تر...