بحران قله هایی که فتح نکردم

من، ترس از ارتفاع دارم. وقتی از بالا به پایین نگاه می کنم، به خصوص در شیب های تند، دست و پاهام شل می شود. نگاه کردن را بیش تر که ادامه دهم، سرگیجه می گیرم... کابوس های مواقع اضطرابم هم افتادن از بلندی است، گاهی حتی یک پله با ارتفاع کم... سین قبلا بهم گفته احتمالا در کودکی از بلندی پرت شده ام... دلیلش این هست یا نه را نمی دانم. اما شاید همین است که روی کارم هم اثر گذاشته. غالبا حاشیه های امن و عمیق را به "قله"ها و هر چیزی که شبیه "راس" باشد ترجیح می دهم. این ربطی به بلند پروازی ندارد. فانتزی های بلند پروازی یک جاهای دیگری در من عود می کند!

بحران: قله ها و دامنه ها

تاملات بعدمتنی: عموما آن چیزی که به وجدم می آورد، مفهوم "اوج" است؛ نه "قله"...