بحران شکاف دنیاهای فردی

دنیای کلمات می تواند فاصله ی بعیدی با دنیای واقعی افراد داشته باشد. شاید چون کلمات دقیقا از ذهن می آیند و دنیای واقعی عین عمل است...  اما گاهی این تفاوت وحشت ناک است. این را دو سه روزی است بهش فکر می کنم. وقتی میم.سین.میم رفتار ناهنجاری از خودش نشان داد. البته ناهنجار از نظر دنیای کلماتی که خودش در برابر مخاطب گشوده بود...

بحران: حواسم نبود آدم ها می توانند حتما شبیه نوشته هایشان نباشند...

تاملات بعدمتنی: این تفاوت شاید هم طبیعی باشد. دنیای کلمات، دنیای نگرش یک طرفه ی ماست به چیزی که درک و تجربه می کنیم؛ در صورتی که دنیای واقعی، برآیندی از نگرش های مختلف است، و نه فقط نگرش نویسنده... به هر حال این میزان تفاوت را از فردی که درباره ی اخلاق عملی قلم می زند، انتظار نداشتم...

تاملات میان متنی: احتمالا دیگر نخوانمش. نوشته هایش انگار زیادی متظاهرانه شده اند و انگار دیگر «واقعی» نیستند. «مصنوع» چون از دل نمی آید، به دل هم نمی نشیند... تازه در مورد آن حجم از بده بستان های تبلیغاتی بچه گانه اصلا صحبت نمی کنم!

تاملات پیشامتنی: این پست در مورد هنجارها و ارزش های عملی انسان است...